Tienduizenden jaren geleden stroomde in deze streek de Poederleezee. Door de branding werd zand, leem en klei aangevoerd. Het zand werd door de wind verplaatst en door allerlei planten bij elkaar gehouden. Zo ontstond de duinenrug die zich uitstrekt van Kasterlee over Lichtaart en Herentals tot in Nijlen.
De Hoge Mouw (wat trouwens mul zand betekent) behoort samen met de Zwarte Berg, de Hoge Berg en de Langenberg tot de hoogste toppen van Kasterlee. Het is ook een provinciaal domein dat bestaat uit de Rielheide, het Koningsbos en de Hoevebossen.
In de drassige gebieden ontstonden moerassen en vennen. Veel van dit natuurschoon bleef bewaard. De beemden en aanpalende bossen en cultuurgronden van de Kleine Nete, de Wamp, de Bremselseloop, de Rode Loop en de Mostenloop vormen een uitgestrekt wandelterrein met vaak schilderachtige hoekjes. Enkele gebieden zijn omwille van hun kwetsbaarheid, geklasseerd als natuurgebied zoals Snepkensvijver, het Zwarte Water, de Tikkebroeken en de Goorkens.
Geen van de drie deelgemeenten kende ooit een industriële ontwikkeling. Wel werd er intensief veeteelt en landbouw beoefend. Toch kennen we in Tielen het bedrijf IJsboerke, in Lichtaart het recreatiepark Bobbejaanland en geniet het jeugdcentrum “de Hoge Rielen” internationale bekendheid.
Kasterlee is echter vooral een gemeente met een toeristische traditie en een hierbij passende infrastructuur: een mountainbikepad, een fietsroutenetwerk, een 250 km bewegwijzerd wandelnetwerk over de Kempense Heuvelrug en een ruiter- en joggingpad en het kindvriendelijke project ‘Kabouterberg’. Opvallend is het groot aantal hotels en restaurants. Daarnaast zijn er diverse campings, Ark van Noë en het recreatiedomein De Putten. Het Frans Masereelcentrum verzorgt de promotie van de grafiekkunst.
Pompoenpapeters
Pompoenen zijn een typisch Kastels product. In het jaar 1747 nodigde weduwe Van den Kieboom haar kozijn Van Griensven uit Turnhout en haar schoonbroer pastoor van Pulle uit om “de pompoenen en de lemoenen te comen helpen eten op onze kermisse!”. Ook pastoor Z.H. Johannes de Vos, die tijdens de tweede helft van de 16 de eeuw pastoor was in Kasterlee verwees er naar in een van zijn artikelen van het oud Kastelsch geloof “De mannen van Kastel eten Pompoenpap, d'anderen vreten bonen.” De inwoners van Kasterlee staan dus bekend als pompoenpapeters.